Ρόδος: Ζητούν από μικροπωλητή να πληρώσει 3.700 ευρώ ως πρόστιμο επειδή είχε μειωμένα έσοδα

Μιχάλης Μαστής

Τις... στρεβλώσεις του φορολογικού νόμου και τις αδικίες που απορρέουν από αυτόν, καλείται τώρα να πληρώσει ένας εποχιακός μικροπωλητής στην πόλη της Ρόδου, ο οποίος είχε την... ατυχία τα έσοδά του να είναι πολύ λιγότερα των 10.000 ευρώ, όπως όρισαν οι... ειδικοί του υπουργείου των Οικονομικών.

Η υπόθεση αυτή, που εκτιμάται ότι δεν θα είναι η μοναδική αλλά θα ακολουθήσουν και πολλές περισσότερες, διαδραματίστηκε με φορολογούμενο μικροπωλητή φρούτων στην πόλη της Ρόδου, ο οποίος συμπλήρωσε πριν από μερικές μέρες και κατέθεσε τη φορολογική του δήλωση.

Ο ίδιος, έβαλε όλα τα έσοδά του στη δήλωση, αλλά αυτά δεν ξεπέρασαν το όριο των 10.500 ευρώ, που έχει θέσει ο νέος νόμος για τους ελεύθερους επαγγελματίες, με αποτέλεσμα να κληθεί τώρα να πληρώσει «πρόστιμο» της τάξης των 3.700 ευρώ, ποσό που ο ίδιος αδυνατεί να πληρώσει.

Το γεγονός δημοσιοποίησε μέλος της οικογένειάς του με επιστολή που απέστειλε στη «Ροδιακή», στην οποία αναφέρεται μεταξύ άλλων:

«Αγαπητή ομάδα της “Ροδιακής”,

Ονομάζομαι Κάτια και θα ήθελα να δημοσιευτεί ένα οικονομικό ζήτημα που αντιμετωπίζει αρκετός κόσμος στην Ελλάδα.

Ο πατέρας μου είναι μικροπωλητής εδώ και 50 χρόνια κοντά σε κεντρική παραλία του νησιού μας.

Πουλάει νόμιμα φρούτα με το φορτηγό του με όλα όσα ο νόμος επιβάλλει. Υπάρχει ταμειακή και από φέτος έχει και μηχανή για πιστωτικές κάρτες.

Όμως προς έκπληξή μας, το κράτος του έχει βάλει πρόστιμο 3.700 ευρώ, οφειλές μετά τη φορολογική του, σε έναν άνθρωπο που παλεύει για κάποια χρήματα και το συνολικό ποσό που λαμβάνει κάθε χρόνο είναι κάτω των 10.000 ευρώ!

Εκτός από αυτό το ζήτημα, τώρα που οι παραλίες έχουν δοθεί σε ιδιώτες, ο πατέρας μου μετά από 50 χρόνια θα πρέπει να αφήσει τη δουλειά του γιατί δεν υπάρχει πια πελατεία.

Αυτή είναι η χώρα μας; Αυτή είναι η στήριξη που δίνει στους ανθρώπους του μεροκάματου;

Έχουν οι άνθρωποι αυτοί που φτιάχνουν τους νόμους, την πραγματική εικόνα για τους ανθρώπους που εργάζονται εποχιακά;

Είμαι 26 ετών και θυμάμαι από μικρό κορίτσι που ήμουν, τον πατέρα μου να παλεύει με το μεροκάματο, όπως όλοι οι άνθρωποι.

Τον θυμάμαι να ξυπνά στις 3 τα ξημερώματα. Να πηγαίνει στην αγορά. Να διαλέγει τα καλύτερα φρούτα. Για τους πελάτες του. Πρώτης διαλογής πάντα. Ήθελε σε όλα να είναι εντάξει. Και αυτό έκανε.

Ποτέ όμως τα έσοδά του δεν ήταν τόσα πολλά. Ούτε τις καλύτερες εποχές. Πέντε μήνες και ούτε... εργάζονται οι άνθρωποι αυτοί. Πόσα νομίζουν ότι μπορούν να κερδίσουν;

Δυστυχώς, οι νόμοι είναι ισοπεδωτικοί και αυτό είναι απόλυτα άδικο. Αν μπορεί να ακουστεί η φωνή μας και το παράπονό μας, θα κάνουμε ίσως το χρέος μας.
Θα ήθελα να ακουστεί ένας λαός που εδώ και χρόνια όπως και πολλοί άλλοι παλεύουν τίμια αλλά δυστυχώς κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν».