Μαρία Καρίκη: Κάτι τελειώνει, κάτι αρχίζει...

Μαρία Καρίκη

Οι αλλαγές και οι εναλλαγές στη ζωή είναι αναπόφευκτες. Άλλοτε είναι για καλό κι άλλοτε αφήνουν πίσω τους πληγές και τραύματα. Κάποιες τις βλέπεις να έρχονται, ενώ άλλες είναι εντελώς απρόβλεπτες. Όπως και να έχει, ωστόσο, εσύ οφείλεις να προσαρμοστείς... θες δε θες... Αλλιώς μπορεί να δεις τον εαυτό σου να καταρρέει, να ισοπεδώνεται...

Κάθε τέλος κρύβει μέσα του μια ιστορία που διακόπηκε. Δεν ξέρουμε αν είμαστε ποτέ έτοιμοι γι’ αυτό, δεν ξέρουμε αν θα είμαστε ποτέ οι ίδιοι μετά από αυτό. Μάλλον όχι. Το μόνο που ξέρεις είναι ότι παλεύεις να κρατηθείς από κάτι, από κάπου για να συνεχίσεις. Ένα νέο σκοπό, ένα καινούριο νόημα. Κάτι που να σου θυμίσει ότι πρέπει να προχωρήσεις!

Ο κάθε άνθρωπος θέλει το χρόνο του γι’ αυτό, φυσικά. Διανύει την περίοδο που αναστοχάζεται και ανασυντάσσεται. Μέσα σε αυτή την περίοδο γίνονται διάφορες συναισθηματικές ζυμώσεις, αναθεωρήσεις, συνειδητοποιήσεις και αφυπνίσεις! Μοιάζει σαν να αλλάζουν όλα. Και έξω και μέσα σου. Τότε είναι που «αναγκάζεσαι» να βρεις νέες «σταθερές», νέες ισορροπίες.

Σαν να πρέπει να δημιουργήσεις μια νέα, πιο ώριμη εκδοχή του εαυτού σου για να γίνει πιο ανθεκτική σε ό,τι πρόκειται να ακολουθήσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεσαι κάποιος άλλος, αλλά ότι «βαθαίνεις», διευρύνεσαι, μετασχηματίζεσαι.
Ο καθένας μας «κουβαλάει» μέσα του όλα όσα έχει περάσει. Το καθετί έχει αφήσει το αποτύπωμά του εντός μας.

Μαθαίνουμε από αυτά. Άλλοτε πονάμε, άλλοτε «ταρακουνιόμαστε» κι άλλοτε εκτιμάμε πιο ορθά ανθρώπους, καταστάσεις και στιγμές που πέρασαν. Ώσπου σε κάποιο χρονικό σημείο, μετά από πολλές αναποδιές και ανατροπές, μπορείς να βλέπεις πιο ξεκάθαρα την ουσία παντού.

Στον εαυτό σου, στους άλλους, στις σχέσεις, στον κόσμο γενικότερα. Είναι η στιγμή όπου αρνείσαι να κάνεις άλλες εκπτώσεις, συμβιβασμούς, υποχωρήσεις στη ζωή σου. Είναι η στιγμή που ακούς περισσότερο τα «θέλω» σου και είσαι έτοιμος να τα διεκδικήσεις με όποιο κόστος!

Μπορεί η καινούρια αρχή να σε φοβίζει και να σε αγχώνει λίγο, αλλά ταυτόχρονα είναι μια νέα ευκαιρία όπου όλα και πάλι είναι πιθανά. Η δυναμική της προοπτικής για το κάτι διαφορετικό αποτελεί μεγάλο κίνητρο. Σε αναζωογονεί και σε κάνει να πιστεύεις και πάλι σε μια πιο αισιόδοξη πορεία. Ίσως αυτή τη φορά να είναι όλα αλλιώς ή ίσως και όχι.

Σημασία έχει, ωστόσο, ότι εσύ θες να το δοκιμάσεις. Δεν θα μείνεις στάσιμος ή καθηλωμένος στο ίδιο σημείο που δεν σε ευχαριστεί πια. Σίγουρα δεν είναι εύκολο. Θα πρέπει να αναμετρηθείς με πολλά: με τις παλιές συνήθειες, με τους ανθρώπους που θα ξεβολέψεις, με τις περιοριστικές σου πεποιθήσεις, με τους φόβους σου, με τις πιθανότητες να μην πάνε τα πράγματα όπως τα φαντάζεσαι.

Και πάλι, όμως, κάτι μέσα σου θέλει να ρισκάρει, να νιώσεις και πάλι «ζωντανός», ενεργός, μάχιμος...!
Ίσως όλα τα κεφάλαια της ζωής μας να έχουν μέσα τους τα τέλη και τις αρχές τους. Ίσως να πρέπει να περάσουμε μέσα από όλα αυτά για να ανακαλύψουμε τις αντοχές μας, τις δυνάμεις μας, αλλά και τα όριά μας. Είναι ο μόνος τρόπος να αποτινάξουμε από πάνω μας τα δευτερεύοντα, τα ανούσια, τα επιπόλαια και επιφανειακά.

Και να δούμε τι είναι τελικά αυτό που μένει...: μια αέναη αλλαγή; Μια ατέρμονη αναζήτηση ενός άπιαστου ονείρου; Μια αστείρευτη ανάγκη για αγάπη και πληρότητα; Μια άσβεστη ελπίδα ότι θα βρούμε αυτό που ψάχνουμε; Ένας αδιάκοπος εσωτερικός αγώνας για κάθαρση και απελευθέρωση; Ίσως να είναι όλα αυτά και πολλά άλλα... που στον καθένα παίρνουν τη μορφή της δικής του προσωπικής ιστορίας.

Κάπου ανάμεσα σε κάθε τέλος και σε κάθε αρχή, μπορεί να χάσεις και να ξαναβρείς τον εαυτό σου. Να νιώσεις συναισθήματα πολλά και έντονα. Να σκεφτείς βαθυστόχαστα. Να ανασύρεις υπαρξιακά ερωτήματα. Να νιώσεις μοναξιά, αλλά ταυτόχρονα να εκτιμήσεις τη σύνδεσή σου με «αληθινούς» και συμβατούς με σένα ανθρώπους. Να πετάξεις όλα τα αχρείαστα και περιοριστικά σου στοιχεία και συνήθειες.

Να σπάσεις τα «καλούπια» που σου επέβαλαν οι ενοχές σου. Να διεκδικήσεις με πάθος και τόλμη όλα όσα θα ήθελες να πεις και να κάνεις. Να αφήσεις πίσω σου όλα όσα σε πλήγωσαν και σε στιγμάτισαν για να ελαφρύνεις και να ανακουφιστείς επιτέλους. Να έρθεις ξανά σε επαφή με την αλήθειά σου, που είχε καλυφθεί από διάφορα πρέπει, καθήκοντα, υποχρεώσεις και ανούσιες προτεραιότητες και ρουτίνες.

Ανάμεσα, λοιπόν, σε κάθε τέλος και σε κάθε αρχή έχεις την ευκαιρία, αλλά και το δικαίωμα να «αναγεννηθείς» και να επαναστατήσεις απέναντι στον προηγούμενο εαυτό σου, ζητώντας να ζήσεις όλα εκείνα που νόμιζες παλαιότερα ότι δεν είναι εφικτά, ότι είναι αδύνατα, ότι δεν είναι για σένα... Καθετί που τελειώνει, έστω και άδοξα, ανοίγει έναν νέο δρόμο. Αξιοποίησέ τον σαν να είναι αυτό που από καιρό περίμενες. Μια διέξοδος, μια διαφυγή, μια χαραμάδα ελευθερίας από όλα όσα σε πνίγουν και σε βουλιάζουν...!