Πανελλήνιες εξετάσεις στη χώρα του «φαίνεσθαι»

Rodiaki NewsRoom

Tου
Νίκου Μουτσάκη
στο iporta.gr

Με την ανακοίνωση των βάσεων για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι νέοι ετοιμάζονται για ένα μεγάλο ταξίδι. Ένα ταξίδι που θα τους προετοιμάσει για να διαμορφώσουν το περιβάλλον τους μέσα από την επαγγελματική τους σταδιοδρομία. Είτε στην πόλη τους είτε σε μια άλλη πόλη οι επιτυχόντες στις πανελλήνιες εξετάσεις ανοίγουν τα φτερά τους και αδράττουν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.

Παράλληλα, από τη Δευτέρα υπάρχουν δύο κατηγορίες παιδιών. Οι επιτυχόντες και οι αποτυχημένοι. Και είναι λογικό γιατί στην κοινωνία μας ο επιτυχών παίρνει αξία με την αποτυχία των άλλων. Συνεπώς πρέπει κάπως να βαφτίσουμε όσους δεν κατάφεραν να σημειώσουν μια 5ψήφια επίδοση για να υπάρξουν και οι άριστοι.

Η κοινωνία μας έχει δομηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε είναι πιο λογικό, αποδεκτό ή σωστό να λοιδορούμε παιδιά που πέρασαν στη σχολή της επιλογής τους με λιγότερα από 10.000 μόρια πάρα να κατηγορούμε το σύστημα των πανελληνίων. Έχει μεγαλύτερη σημασία -για την κοινωνία- να βάλουμε την ταμπέλα του αμόρφωτου στο φοιτητή μαθηματικού με 7500 μόρια παρά να αναρωτηθούμε για ποιον λόγο οι νομικές σχολές στην Ελλάδα δέχονται περί τους 1000 εισαχθέντες κάθε χρόνο. Καλύτερα να φάμε τα παιδιά μας πάρα να τους εξηγήσουμε ότι οι πανελλήνιες δεν είναι εξετάσεις γνώσεων, αλλά διαγωνισμός που φέρνει την ψυχοσωματική εξόντωση.

Βρισκόμαστε στη χώρα που θα σε πιέσει να γίνεις επιστήμονας αλλά θα παραπονεθεί για την υπερπληθώρα αυτών. Που αν δεν πετύχεις στις εξετάσεις, σε αναγκάζει να γίνεις γιατρός ή μηχανικός στο εξωτερικό για να μεταμορφωθείς από τον «ο καθένας», που σου έχει καλλιεργήσει ότι είσαι, στον «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» που θα καλλιεργήσεις εσύ στον εαυτό σου. Που σε ωθεί στο να υπηρετήσεις τους πόθους άλλων για να ψηλώσεις δυο κοινωνικές παλάμες. Βρισκόμαστε στη χώρα του “φαίνεσθαι”.

Η πραγματικότητα έχει ως εξής: όποιος διαγωνίστηκε στις εξετάσεις αυτές αξίζει συγχαρητήρια. Ακόμα και αυτοί που δεν επέδειξαν την δέουσα επιμέλεια. Γιατί ο κόπος του καθενός πρέπει να ανταμειφθεί με αναγνώριση. Οι πανελλήνιες δεν είναι ζήτημα εξυπνάδας. Είναι ζήτημα τύχης. Αλίμονο σε όσους φορέσουν τις ταμπέλες, σε όσους ετεροκαθοριστούν και σε όσους μοιρολατρήσουν.