Πορτοκάλια Αργεντινής και φραγκόσυκα Ιταλίας!

Λεμόνια, πορτοκάλια Αργεντινής! Πατάτες Γαλλίας! Κρεμμύδια Αιγύπτου! Μούσμουλα Ολλανδίας! Ρόδια και φραγκόσυκα Ιταλίας! Μούστος για κρασί Χιλής! Χοιρινές μπριζόλες Γαλλίας! Φιλέτο μόσχου Βραζιλίας-Αργεντινής! Κοτόπουλα Τσεχίας και Κύπρου! Ενώ είναι άγνωστης σε μένα προέλευσης οι ντομάτες, οι μελιτζάνες, οι πιπεριές, το σέλινο, ο δυόσμος, ο μαϊντανός, η ρίγανη, η αλισφακιά, οι βρούβες, τα ραδίκια, τα κουνουπίδια και τα μπρόκολα!!

Γεννήθηκα κύριε Διευθυντά σ’ ένα σοκάκι του Άη Γιώργη του Άνω κι είχα την τύχη ή την ατυχία να μην κλαίω σήμερα τη χέρσα μου γη, που παράτησα, καταναλώνοντας προϊόντα άλλων χωρών, ύποπτα περιποιημένα και ωριμασμένα! Μην με ρωτήσετε αν ξέρω τι θα πει, ή αν θα ήθελα να ήμουν γεωργός! Δεν ξέρω αν είμαι και δεν ξέρω αν θέλω να είμαι!

Ένα όμως ξέρω σίγουρα. Η σαλάτα (η άλλοτε χωριάτικη) που σερβίρω στο μαγαζί μου είναι «μικτή κόσμου». Τα αναφέρω όλα αυτά γιατί ξέρω ότι στην αγορά από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου οποιουδήποτε προϊόντος, το σημαντικότερο ρόλο παίζει η τιμή, με την ποιότητα να καταλαμβάνει την τελευταία θέση στην απόφαση. Κι αυτό γιατί κι ο καταναλωτής των προϊόντων δεν ενδιαφέρεται πια για άρωμα, για γεύση, για σωστή ωρίμανση.

Ενδιαφέρεται πριν απ’ όλα για την τιμή και μετά να δει αν το προϊόν είναι ολοστρόγγυλο το ίδιο σε μέγεθος και σχήμα με το διπλανό του, ίδιου είδους και προπάντων άθικτο από κάμπιες, σκουλήκια και έντομα.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τα σκουλήκια, τα έντομα και οι κάμπιες δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον αφού δεν τα ελκύει κανένα άρωμα και δεν μπαίνουν στον κόπο να ενοχλήσουν κανένα καρπό που το μόνο που θα τους προσφέρει είναι φάρμακο-δηλητήριο που απειλεί την ύπαρξή τους και πάντως «άδειο» από βιταμίνες και πρωτεΐνες για τις οποίες ενδιαφέρονται!

Τι μ’ έπιασε όμως σήμερα κύριε Διευθυντά κι ασχολούμαι με ζαρζαβατικά!! Να! Είναι το ότι ό,τι συμβαίνει μ’ αυτά είναι το ίδιο που συμβαίνει ακριβώς σε όλο το φάσμα του τουρισμού που διαφεντεύει τη ζωή μας στον τόπο μας! Κυριαρχεί πια το τρίπτυχο «τιμή, εμφάνιση, ποσότητα» χωρίς καμία ποιότητα τουλάχιστον όπως την εκλαμβάναμε ίσα με τώρα, και που είναι αυτή η ποιότητα που ξεκίνησε και «ογκοποίησε» τον τουρισμό της Ρόδου!

Αυτή η ποιότητα είναι που κατέστησε για μεγάλη σειρά ετών τη Ρόδο μας ανταγωνίστρια της Μαγιόρκα, του Μόντε Κάρλο, της Γαλλικής Νίκαιας, του Κάπρι και άλλων πρωτοκλασάτων σήμερα τουριστικών προορισμών.

Βασική αιτία δεν είναι μόνον το κράτος και οι ενέργειές του στον τόπο μας και η νοοτροπία των κρατικών υπεύθυνων του τουρισμού που θέλουν να φτιάξουν τουρισμό με πορδές!! Βασική αιτία είναι ότι «εμείς οι ίδιοι» και πολύ περισσότερο «οι γενιές» που δεν έζησαν το μεγαλείο της Ρόδου σαν διεθνούς ανταγωνιστικού τουριστικού προορισμού δεν πίστεψαν ποτέ τις ιστορίες που τους διηγούμασταν από τον καιρό εκείνο και πολύ περισσότερο δεν πιστεύουν ακόμα και τώρα ότι μπορούμε να επαναφέρουμε μια τέτοια κατάσταση, μια τέτοια ποιότητα στον τόπο μας, και μάλιστα τώρα που έχουμε τη γνώση των αιτιών της πτώσης να τον θωρακίσουμε ώστε να μην ξαναδούμε αυτήν την κατάντια!!

Δεν πιστεύει κανείς σήμερα ότι η συνολική αναβάθμιση της ποιότητας περνά μέσα από τη δική μας προσωπική, επαγγελματική, πολιτιστική και οικογενειακή αναβάθμιση!! Την αρνούμαστε πεισματικά θεωρώντας ότι το εύκολο και γρήγορο κέρδος είναι πανάκεια για τον τουρισμό!

Ότι δεν θέλει ιδιαίτερο αγώνα! Ότι δεν φταίμε κύρια εμείς όταν οι ξενοδόχοι μας δεν μπορούν να πουλήσουν «ακριβότερα»!! Τι να αγοράσει ο τουρίστας!! Να αγοράσει ακάθαρτο προορισμό επειδή η κάθε νοικοκυρά και ο κάθε μαγαζάτορας περιμένει τον δήμο να του σκουπίσει έξω από το μαγαζί ή το σπίτι;

Να τον πατήσει κάποιο όχημα στην Παλιά Πόλη; Να πάει στο Μουσείο όταν οι υπάλληλοι της βάρδιας σχολούν στις τρεις και το κλείνουν από τις δύο; Να μην μπορεί να κυκλοφορήσει στο δρόμο ένεκα του οξυμένου κυκλοφοριακού προβλήματος; Να μην μπορεί να πάρει το μπάνιο του όπου νομίζει εκείνος στην πλαζ επειδή ο ομπρελάς «νομίζει» ότι του νοίκιασαν την περιοχή κι όχι την δραστηριότητα;

Να πάει στο εστιατόριο μέσα από συμπληγάδες κραχτών για να φάει ένα φαγητό φτιαγμένο όχι για τα αρώματα και τις γεύσεις στολισμένο όμορφα από επαγγελματίες αλλά από φθηνούς ερασιτέχνες με οικονομικά κριτήρια και τιμολογημένο σύμφωνα όχι με το κόστος του, το οποίο για τη συντριπτική πλειοψηφία των επαγγελματιών είναι άγνωστο, αλλά με βάση τη δυνατότητα του πορτοφολιού του πελάτη;

Να μένει σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου που έχει ιστορική αξία και μόνον γιατί από τότε που έμεινε για δεκαπέντε μέρες ο παππούς του πριν τριάντα χρόνια δεν ανακαινίστηκε ποτέ;

Γιατί θέλει να καταθέσει στον προορισμό που επέλεξε, τα άγχη και τα απωθημένα που «μάζευε» έναν ολόκληρο χρόνο, και να ασχοληθεί με το χόμπι του για να ξανανιώσει και να μην βρίσκει τέτοια δραστηριότητα;

Είναι τόσα πολλά που πρέπει να γίνουν κύριε Διευθυντά που η καταγραφή τους θα γέμιζε δέκα τόμους! Τα περισσότερα όμως αφορούν τον καθένα μας προσωπικά και άπτονται της έλλειψης καλής γνώσης της επαγγελματικής μας δραστηριότητας, και η αίσθηση που μας κυριεύει στην όψη του τουρίστα που δεν είναι πια ο φίλος, ο συνάνθρωπος, ο συντοπίτης για μερικές μέρες, αλλά το κινούμενο ευρώ!

Το υποψήφιο για την είσοδο του στο ταμείο μας ευρώ και τίποτα άλλο παραπάνω. Το ευρώ που μετρούμενο το βράδυ μαζί με τα άλλα θα μας χαρακτηρίσει καλούς ή κακούς επαγγελματίες! Γιατί αυτό δυστυχώς κυριαρχεί στο μυαλό μας «το μαγαζί μας», «το ταμείο μας». Και δεν είναι ταμείο η υστεροφημία μας, η ποιότητα των ειδών που πουλάμε και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ασχολούμαστε.

Δεν τα πουλάμε πια αυτά. Κυριαρχεί η άποψη «αυτοί είμαστε και σ’ όποιον αρέσει». Ε!!! λοιπόν φίλε Ροδίτη συντοπίτη συναγωνιστή... δεν αρέσει στον ποιοτικό τουρίστα. Η Ρόδος, ο τόπος μας δεν αρέσει σε κανένα!!! Επιλέγεται με βάση τα οικονομικά κριτήρια. Και γεμίζει με τουρίστες κάποιους μήνες όχι σαν επιλεγμένος προορισμμός αλλά ελλείψει ηρεμίας στην Αίγυπτο, στην Παλαιστίνη, στην Αλγερία και σε όλες τις χώρες όπου με είκοσι ευρώ είναι κανείς βασιλιάς για πέντε μέρες.

Γι’ αυτό κι έγινε τόση φασαρία για τη διαφορά του ύψους του ΦΠΑ! Γιατί τόση είναι η διαφορά σε σχέση με την τιμή που πουλιέται για πέντε μέρες η Ρόδος. Το σημαντικό είναι ότι εμείς στην αγορά συντασσόμεθα μ’ αυτόν τον πελάτη.

Γι’ αυτόν είναι φτιαγμένα τα μαγαζιά μας, γι’ αυτόν είναι η συμπεριφορά μας, γι’ αυτόν η ποιότητα των προϊόντων που του πουλάμε κι αυτόν μετράμε σαν σωτήρια λύση στις οικονομικές μας προβλέψεις.

Με γεια μας και χαρά μας! Να τον χαιρόμαστε. Και να δώσουμε την ευχή που προδιαγράφει το μέλλον από τις ενέργειές μας. «Και εις ανώτερα». Γιατί αυτό κυνηγάμε και μ’ αυτό αναλανώμαστε καθημερινά!

Toυ Κώστα Σαρρή